قهرمانی ششم قرمز ها ؛ بدون تو ممکن نبود
– یورگن کلوپ بعد از سالها ناکامی در فینال ها سرانجام موفق شد با تکیه بر عمل گرایی و فاصله گرفتن از فوتبال پرهیجان و سرگرم کننده همیشگی تیم ..
یورگن کلوپ بعد از سالها ناکامی در فینال ها سرانجام موفق شد با تکیه بر عمل گرایی و فاصله گرفتن از فوتبال پرهیجان و سرگرم کننده همیشگی تیم هایش، به جام قهرمانی چمپیونزلیگ دست یابد
بعد از حضور در شش فینال با دو باشگاه و بعد از گذشت هشت سال ناکامی، یورگن کلوپ سرانجام موفق شد با تکیه بر عمل گرایی و فاصله گرفتن از سبک فوتبالی ای که به نام او معروف شده بود جام قهرمانی چمپیونزلیگ را بالای سر برده و جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین مربی های دنیا تثبیت کند
لیورپول که دیشب در مقابل تاتنهام بی روحیه و حیرت زده از جو فینال بزرگترین رقابت فوتبال باشگاهی اروپا با یک بازی حساب شده موفق شد برای ششمین بار فاتح بزرگترین رقابت باشگاهی قاره اروپا شود بدون شک استحقاق این قهرمانی را داشت اما نباید از این واقعیت غافل شد که هر دو تیم انگلیسی حاضر در فینال کمتر از حد انتظار ظاهر شدند و لیورپول با استفاده از حداقل فرصت هایی که در این بازی بدست آورد موفق شد حریف را 2-0 شکست داده و به قهرمانی برسد.
این فینال با وجود اهمیتی که داشت فاقد جذابیت های دراماتیک دو دیدار قبلی دو فینالیست انگلیسی در مرحله نیمه نهایی بود و از نظر جذابیت فوتبالی هم با آن دو بازی تفاوت های بسیار داشت. یک بازی مملو از پاسهای بی هدف و اشتباه و خراب شدن حملات با کمترین فشار حریف. حتی کسانی که در سکوهای ورزشگاه واندا متروپولیتانو حضور داشتند کیفیت پایین بازی را به خوبی احساس می کردند و شور و هیجان سکوها نسبت به بازی های قبلی دو تیم کمتر بود.
کلوپ بعد از بازی در گفتگو با خبرنگاران تایید کرد که در سالهای گذشته گاهی اوقات به این نتیجه رسیده که سرنوشت او این است که در فینال ها بازنده باشد و دست تقدیر قرار نیست بگذارد او در یک رقابت مهم جام قهرمانی را بالای سر ببرد
اما سرمربی آلمانی لیورپول دیشب بدون شک نمی توانست از شانس و دست سرنوشت گلایه داشته باشد. چرا که هنوز یک دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که برخورد توپ به دست مدافع تاتنهام یک پنالتی بادآورده نصیب او و شاگردانش کرد. درست در لحظاتی که بخش اعظم استادیوم هنوز در حال و هوای مراسم پیش از شروع بازی قرار داشتند و توجه خیلی از تماشاچی ها هنوز به آنچه در میدان می گذشت معطوف نشده بود.
اما فارغ از این پنالتی بادآورده، لیورپول در ادامه بازی با لیورپولی که امسال در لیگ برتر می شناختیم فاصله داشت. یورگن کلوپ برای اینکه هفتمین فینال ناکام خود را در مادرید تجربه نکند تصمیم گرفته بود عمل گرایی پیشه کرده و از فلسفه پرشور و تهاجمی خود عقب نشینی کند.
به دلایل مختلف از جمله تصمیم کلوپ برای ریسک نکردن، گرمای هوا، حساسیت بازی برای هر دو تیم و خستگی بازیکنانی که در مرحله نیمه نهایی دو بازی فوق العاده دشوار و عجیب و غریب را پشت سر گذاشته بودند، نیمه اول فینال دیشب به هیچ وجه چنگی به دل نمی زد و نرخ پاسهای صحیح در این نیمه کمتر از همه مسابقات چمپیونزلیگ امسال بود.
کلوپ که همیشه در کنار زمین با شور و هیجان ایستاده و سعی می کرد هیجان را به بازیکنانش تزریق کند دیشب به مراتب آرامتر از همیشه بود و بارها به بازیکنانش دستور داد آرامش را در دستور کار خود قرار دهند. دیشب نه از عصبانیت های همیشگی کلوپ خبری بود نه از غر زدن هایش به داور چهارم بازی.
پر بیراه نیست اگر بگوییم بعد از شش فینال ناکام، دیشب چشم کلوپ ترسیده بود و آلمانی جذاب لیورپول سرانجام تصمیم گرفته بود از سبک و سیاق همیشگی اش فاصله بگیرد و هر طور شده فقط و فقط جام قهرمانی را بدست آورد. حالا جام قهرمانی در دستان کلوپ قرار دارد و او سرانجام به آرزویش رسیده. اما به نظر می رسد از این به بعد باید بار دیگر شاهد کلوپ آشنای همیشگی باشیم نه کلوپی که فقط برای یک فینال تصمیم گرفته بود همه چیزهایی که برایش عزیز بود را کنار بگذارد تا دیگر کسی از او به عنوان مرد نقره ای و ناکام همیشگی فینال ها اسم نبرد