استوری سنگیناستاتوس سنگین - هشتگ ها

― جسمم متولد همین نزدیکیست روحم دو هزار سال قبل از میلاد..

― هر روز دلم در غم تو زار تر است وز من دل بی رحم تو بیزار تر است بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا حقا که غمت از تو وفادار تر است..!..

― با خودت حرف میزنی گاهی مثل دیوانه ها بلند, بلند .. چون که تنها تر از خودت هستی همه از چشم هات میترسند پس به کابوسشان ادامه نده پس به این بغض..

― با اینکه هیچ راه فراری نیست با اینکه ته خط هستم باید که زندگی بکنم وقتی تنها دلیل زندگی ات هستم... البته شاعر باید میگفت : باید که زندگی ب..

― باز کن پنجره ها را که نسیم روز میلاد اقاقی هارا جشن میگیرد و بهار روی هر شاخه کنار هر برگ شمع روشن کرده است فریدون مشیری..

― گفته بودی که تمامم به وفا برو ای شوخ که بس مختصری !..

― مگه عیبی داره از تو حرف زدن با گل و گلدون بگو کی میخواد بخنده به یه شبگرد غزل خون دوست دارم عابرارو باتو اشتباه بگیرم حتی وقتی تو اتوبوس ن..

― آتش به دل است و خانه ها ویرانند مردان و زنان همیشه سرگردانند طیاره و کشتی و قطار و ماشین... تابوت بزرگ ملت ایرانند #سیامک_نوری..

― تیر برقی چوبی ام در انتهای روستا.. بی فروغم کرده سنگ بچه های روستا.. ریشه ام جامانده در باغی که صدها سرو داشت.. کوچ کردم از وطن تنها برای رو..

― گاه آدم دلش که خون باشد.. آه آدم دلش که خون باشد بی هوا گریه می کند حتی..

― به این فکر میکنم لالایی های مادرم زیر کدام بالشتک کودکی هایم جا مانده؟ شاید هنوز بشود آسوده خوابید…..

― خدایا فکر کنم سرنوشت منو وسط میدون شهر نوشتی ؛ بس که هرکی به من رسید منو دور زد …..

― آرزو دارم ناخواسته به دست آوری آن چیزهایی را که خواسته هایت هستند… آن گونه که با خود بیاندیشی : آیا کسی برایم آرزویی کرده است … ؟! هی پاک ..

― ” ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﯼ؟ “ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﻟﯽ ” ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ ” ﺧﻮﻧﺪﻩ ﻣﯿﺸﻪ …..

― مثل سیگار نصفه افتادم در جهانی که پمپ بنزین بود…..

― چترت را بگیر . . . چشم های من . . . بزرگ شده ی بارانند..

― چایت را بنوش .. نگران فردا نباش ! از گندمزار من و تو .. کاهی می ماند ! برای بادها !..

― این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش همین بس که : نفس کشیدنم در این مرگ تدریجی، مثل خودکشی است با تیغ کند..

― خدایا فکر کنم سرنوشت منو وسط میدون شهر نوشتی ؛ بس که هرکی به من رسید منو دور زد …..

― به این فکر میکنم لالایی های مادرم زیر کدام بالشتک کودکی هایم جا مانده؟ شاید هنوز بشود آسوده خوابید…..