دو نفره - هشتگ ها

― از خدا جوییم توفیق ادب بی ادب محروم ماند از لطف رب بی ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق زد مائده از آسمان در میرسید بی شری و ب..

― دلم گرفته برایت زبان ساده عشق است, سلیس و ساده بگویم, دلم گرفته برایت..

― زیادت را که دزدیدند کمت را آرزو کردم..

― جلوه ی بخت تو دل می برد از شاه و گدا چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی...♥..

― به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت غصه هم میگذرد سهراب سپهری..

― بهار من بود آنگه که یار می آید... بیا که بار دگر گل به بار می آید بیار باده که بوی بهار می آید هزار غم ز تو دارم به دل، بیا ای گل که گل شکفت..

― بهار من بود آنگه که یار می آید... بیا که بار دگر گل به بار می آید بیار باده که بوی بهار می آید هزار غم ز تو دارم به دل، بیا ای گل که گل شکفت..

― مچاله می شوم در دست دنیا لعنت به رهگذری که روی دلم نوشت عشق !..

― سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی دل بریدن هات علت داشت ، “دلبر داشتی”..

― راست گفتی سهراب!!!! من هم در تردیدم،، من درین عرصه آغشته به بغض لب خندان دیدم.. چشم گریان دیدم..،، بارها خندیدم!! رمز بیداری را، پشت بی خواب..

― ندارم وحشتی از یوز و ببر و حمله شیران ، از آن گرگی که می پوشد لباس میش می ترسم..

― جسمم متولد همین نزدیکیست روحم دو هزار سال قبل از میلاد..

― هر روز دلم در غم تو زار تر است وز من دل بی رحم تو بیزار تر است بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا حقا که غمت از تو وفادار تر است..!..

― با خودت حرف میزنی گاهی مثل دیوانه ها بلند, بلند .. چون که تنها تر از خودت هستی همه از چشم هات میترسند پس به کابوسشان ادامه نده پس به این بغض..

― با اینکه هیچ راه فراری نیست با اینکه ته خط هستم باید که زندگی بکنم وقتی تنها دلیل زندگی ات هستم... البته شاعر باید میگفت : باید که زندگی ب..

― باز کن پنجره ها را که نسیم روز میلاد اقاقی هارا جشن میگیرد و بهار روی هر شاخه کنار هر برگ شمع روشن کرده است فریدون مشیری..

― گفته بودی که تمامم به وفا برو ای شوخ که بس مختصری !..

― مگه عیبی داره از تو حرف زدن با گل و گلدون بگو کی میخواد بخنده به یه شبگرد غزل خون دوست دارم عابرارو باتو اشتباه بگیرم حتی وقتی تو اتوبوس ن..

― آتش به دل است و خانه ها ویرانند مردان و زنان همیشه سرگردانند طیاره و کشتی و قطار و ماشین... تابوت بزرگ ملت ایرانند #سیامک_نوری..

― تیر برقی چوبی ام در انتهای روستا.. بی فروغم کرده سنگ بچه های روستا.. ریشه ام جامانده در باغی که صدها سرو داشت.. کوچ کردم از وطن تنها برای رو..