تو همان اسفندی ونویدی به بهار گرچه زخم داری به دل از غم هجرت یار در رخت خندانی به زبان شعر فروغ با صداقت در دل بگذار من گویم حس را من جویم در ورای دل تو راهی من پویم در دلت شوق بهار تو همان اسفندی