بر سکوتی که با تن مرداب
بوسه خیسانده گشته دست آغوش
وز عمیق عبوس می گوید
راز با او، به نغمه یی خاموش،
رقص مهتاب مهرگان زیباست
با دمش نیم سرد و سرسنگین
هم چو بر گردن ستبر «کاپه»
بوسه ی سرخ تیغه ی گیوتین!