جهان بی عشق سامانی ندارد فلک بی میل دورانی ندارد
نه مردم شد کسی کز عشق پاکست که مردم عشق و باقی آب و خاکست
چراغ جمله عالم عقل و دینست تو عاشق شو که به ز آن جمله اینست